Si Maganda at si Mabait (Alamat ng mga Unang Tao)

Alamat ng Unang Tao

Noong unang panahon, Wala pang tao sa daigdig, isang araw habang palipad lipad si Uwak sa isang kagubatan, napansin niya ang isang kawayan. na parang may nagsasalita mula sa loob nito.
"ginoo, ginoo, tulungan niyo ako" tila isang tinig ng magandang binibini.
lumapit at nagmasid  maigi si  Uwak sa kawayan.
"ginoo, tulungan niyo po ako" sabi ng isa pa.
magalang na tinig na lalaki ang narinig niya, maaring may dalawang nilalang na nasa loob nito.
dahil sa curiosity ng Uwak, tinuka niya ito ng tinuka ang puno este damo pala(turo ng titser ko, damo raw ang kawayan at hindi puno gaya ng akala ng marami eh).
nageffort siya hanggang sa mabiyak ang kawayan.

pag kabiyak ng kawayan, nahati ito sa dalawa., sa isang bahagi ay nandoon ang babae na napakaganda.
at isang lalaki naman sa kabila na, thank you ng thank you.
nagulat si uwak sa nakita,
 "uy ano 'to parang tao". ang sabi ng uwak.
at iyon na ang alamat ng unang tao.
pinangalanan ni uwak na maganda ang babae at mabait naman ang lalake.
"Malakas with capital M" sana ang nais niyang ingalan sa lalake. ngunit parang di bagay kasi kung malakas talaga siya eh bakit hindi niya nabiyak mag-isa ang kawayan. (kuha niyo yung point ko?)

napagusapan din nila ang love life
"ilang taon na kayo sa loob ng kawayan?" tanong ni uwak.
"21 years old na" sabay na sagot ng dalawa. at sila ay nagkatinginan.
"uuuy", sabi ni uwak,
"doon na kayo nagdalaga o nagbinata at nag-aral? nasa tamang edad na pala kayo para magpakasal" dagdag pa ng ibon
nagblush si maganda, at nahiya naman si mabait.
"ligawan mo na si Maganda, Mabait" sabi ni uwak kay Mabait.
naghihintay naman ng sagot si Maganda, ngunit di niya ito ipinahalatang nais niyang marinig ang sagot ni Mabait.
walang ginawa si Mabait, para siyang tanga, abnormal, ang daming katwiran
komo nahihiya, di pa raw time, may pagkakataon para diyan at kung ano ano pa.
Nayamot si uwak sa kabagalan ni Mabait.walang nangyari ng moments na yon,

lumipas ang sampu pang taon...
ang tatlo ay may kaniya kaniya nang buhay. si Mabait ay nakapagtapos na ng pag-aaral at naging matagumpay.
naisip niya sa kabila ng karangyaan niya ay parang may kulang. naiisip niya ang childhood sweetheart niya na si Maganda. nasabi niya sarili.
"hahanapin ko siya! at ipagtatapat na ang aking pag-ibig, hindi na ako mahihiya" sabi ni Mabait sa sarili at pinuntahan ang dating lugar sa kagubatan na alam niya, naroon si Maganda.
malayo pa lang ay natanaw niya na si Maganda.
kaakit-akit parin si Maganda kahit ilang taon na ang lumipas.
ngunit bago pa man siya lumapit ay bigla na lang napalibutan si maganda ng maraming bata.
meron ng anak si Maganda at ang ama ay si...
maya maya ay lumapit si Uwak kay Maganda at hinagkan ito.
si Uwak ang naging asawa ni Maganda.
kitang kita ito ni Mabait. gulat na gulat siya. hindi niya na nagawang ihakbang ang mga paa niya patungo kay Maganda at sa halip umuwi na lang siyang nakatitig sa lupa at sising sisi
"sana noon pa" ang tanging nabanggit niya sa sarili.

"Sana Noon Pa"
Photo by Lukas Rychvalsky from Pexels.com