Alamat ng Mais

Sa malayong bayan. may isang Guro na napakabait. minamahal siya ng kanyang mga kanayon. Tinuturuan niya ang mga tao roong bumasa, sumulat, mag-aral ng sining, agham at matematika. ng libre.
umunlad ang bayan. nagbuo siya ng kooperatiba at hinikayat ang lahat na magtulungan.
bukod sa magandang asal. mayroon rin siyang magandang pangangatawan. anupat di nakakapagtakang marami ang nagpapalipad hangin sa binatilyo.
ngunit bakit nga ba may pangit na pangyayaring dapat maganap pa?

Nasusunog noon ang "Fishpond" na pundar ng kooperatiba.
sumunod ang paaralan, pineste naman ang bukid. sabi ng iba ay "may nanabotahe raw".
ngunit walang makitang ebidensya. tikom ang mga saksi. hinala nila ay ang mga mayayamang nais kamkamin ang lupain na'yon. lalong nawalan ng pag-asa ng ang butihing Maestro ay binaril. ang Maestro kasi ang humihikayat sa mga taga-nayon na wag ibenta sa mga mayayaman ang lupain. lalo't sa murang halaga.
grabe na ang hirap na dinanas ng nayon. wala ng makain. sosyal ka na kung pagpag ang dinner niyo.
ngunit kahit anong gipit sa kanila ay di nila sinuko ang lupain.

Isang araw. may natagpuan roon ang mga magsasaka na isang bagong uri ng halaman.
malapit ito puntod ng Maestro. para lang siyang damo at may mahahabang dahon. may buhok ito gaya ng kulay ng sa Maestro. pag binuksan mo ang bunga ay parang abs ang laman.
naalala ng mga tao ang abs ni Maestro.
"parang abs ni Maestro".ang sabi ng iba.
nilaga nila ito at kinain. masarap ang lasa nito at nakakabusog.
"hindi tayo kinalimutan ni maestro. hanggang ngayon nais niya tayong busugin". ang iyak ng iba.
nagtanim sila nito. Ito ngayon ang bumuhay at nagpaunlad sa Nayon.
"Maestro" ang tawag nila sa halaman. bilang parangal sa mabuting guro. sa kalaunan ay naging "maes". pero sa mga Bisaya ay naging "mais". hanggang ngayon ay tinatawag natin itong mais.

Si Maestro at ang ABS niyang parang mais, ok ba?